Schrik! Jaaahaa, di's nieuw!

Ha luitjes. Is even schrikken, maar ik ben er nog steeds. In het land van Oz. Mensen die mij niet zo goed kennen zullen zich misschien afragen wat ik allemaal heb uitgespookt al die maanden dat ik niks van me heb laten horen. Mensen die mij beter kennen denken, oh die heeft gewoon al die maanden in het zelfde hostel in z'n bed liggen stinken tot 12:00 of later in de middag. Dat laatste klopt. Alleen ben ik er wel even tussen uit geweest. Ik heb namelijk met Bart en Wouter het zuid-westen van Australia eens bekeken.
Dit was ergens in februarie als ik mij het goed herinner. Weer in een Fucking Fast Ford Falcon. Dit keer een witte. Het was erg de moeite waard moet ik zeggen. We zijn ongeveer 10 dagen weg geweest van het Billabong Resort. Eerst naar Margret River geweest.
Dingen die we daar deden is o.a. naar het strand gaan en.......uhhhhh. Wel geweldige straden daar zeg. Eindelijk eens echt hoge golven van een meter of 3. Ik heb ook nog proberen te surfen op een plank die Wouter mocht lenen van een zoon van een vriend van zijn vader. Het was niet een plank waar de spetters van af vliegen, want elke keer als ik probeerde op te staan duwde ik de plank naar de boden. Maar het zal ook wel gedeeltelijk aan mij zelf gelegen hebben. We zaten hier voor een nacht in een klein oud hostel waar we bydeway wel weer erg lekker gekookt hadden.

De volgende dag zijn we volgens mij richting Albany gegaan, maar om een lang verhaal kort te houden zal ik maar gewoon de dingen schrijven die ik mij wel kan herinneren. Iets over een boom die we beklommen hebben bijvoorbeeld. Deze boom van 62m. was de hoogste brandweer-uitkijk-post-boom van zuid-west Oz. Er was ook nog een van 75m., maar die was minder hoog. dus. Bij de boom die wij beklommen stond een groot waarschuwingsbord waar op aan werd gegeven dat het zeer gevaarlijk was om deze boom op slippertjes te beklimmen. Dit zagen we toen we weer beneden waren na die helse klim op slippertjes. Mij was inderdaad tijdens het klimmen ook al opgevallen dat de treden erg slipperig konden wezen op slippertjes, zelfs op mijn Pro-Touch. Bart had er minder moeite mee.

Later zagen we dat er in de buurt een gigantische waterval was te bezichtigen. Dit wou ik wel mee maken, want ik had nog maar eentje gezien in de Bleu Mountains. Toen we er aankwamen met de F.F.F.F. zagen we ook dat we nog een wandeling moesten maken van totaal 3 uren. Hier hadden de mietjes Bart en Wouter geen zin in, maar gelukkig kon ik hun overhalen. Na al een lange wandeling hebben gemaakt in een dor en droog bos mochten wij aanschauwen dat het pad ophield bij een hele grote steen waar een beetje water vanaf kwam druppen. Bart en Wouter stonden beide met stenen in hun handen en een vreemde blik in hun ogen in mijn richting te kijken. Ik probeerde hun al stotterend duidelijk te maken dat het niet mijn schuld was. Ik stelde voor om gewoon dat kut bos in de fik te zetten, dus hadden we dat maar gedaan.

Ook nog de wereld beroemde Tree-Top-Walk gedaan. Dit is een rondje wandelen van 50m. op een hoogte van 20m. in een bos.
En de wereld beroemde Gap bekeken. Dit is een spleet in een steile rotspartei waar de golven tegen aan kletteren.
Een van de laatste dingen die we hebben gedaan is een berg beklommen van 1072m. hoog. De hoogste van zuid-west Oz.
De berg was erg steil. De klim niet, want we moesten een omweg maken. Baven was het wel een geweldig uitzicht. Suesidel-Bart vond dit wel een leuk stekkie om naar beneden te springen. Dit deed ie dan ook. Al snel stikte het van de gieren maar nu moet ik stoppen want ik ga naar de bioscoop. Beautifull Mind begint zo.

Tot Later.